Sprężarki są używane przez chłodnie do wytwarzania ciśnienia, które doprowadza do zmniejszenia się objętości czynnika chłodzącego. Jednocześnie wywołują przepływ substancji chłodniczej wewnątrz całego układu służącego do obniżania temperatury. Dzięki temu czynnik chłodniczy, który posiada zdolność do parowania w niskich temperaturach może w parowniku zmieniać swój stan skupienia.
Ta metoda obniżania temperatury polega na wykorzystaniu fizycznej zasady, zgodnie z którą substancje sprężane zwiększają temperaturę, a rozprężanie wywołuje spadki temperatur. Dzięki temu parownik, który jest jednocześnie wymiennikiem ciepła, odbiera ciepło ze środka chłodni lub lodówki.
Zainstalowane w chłodniach sprężarki zwiększają ciśnienie czynnika roboczego z 5 do ponad 25 bar. Może to prowadzić do powstawania nieszczelności, a w efekcie być przyczyną niekontrolowanych wycieków substancji chłodniczej. Do zaradzenia takim sytuacjom niezbędne są skraplacze i ich kontrolowane działanie.
Chłodnie przemysłowe potrzebują substancji chłodniczej, która będzie parowała w bardzo niskich temperaturach oraz zbędzie stosunkowo tania w uzyskaniu. Dlatego tak popularny w chłodnictwie jest amoniak. Substancja jest obojętna dla środowiska naturalnego, jednak w bliskim kontakcie i dużym stężeniu może być groźna dla człowieka. W kontakcie z powietrzem możliwe są reakcje wybuchowe.
Na szczęście amoniak jest gazem lżejszym od powietrza. Podczas wycieku z układu chłodni wydostaje się nie ciecz ale gaz, który unosi się ku górze. Odpowiednią reakcją na wyciek jest zablokowanie kratek odpływowych w celu uniemożliwienia kontaktu amoniaku z wodą oraz wzmożona praca instalacji wentylacyjnej.
Najskuteczniejsza metoda zapobiegania niekontrolowanym wyciekom amoniaku polega na okresowych kontrolach szczelności układu oraz badaniu sprawności wszelkich elementów, jakie posiadają chłodnie. Sprężarki chłodnicze są szczególnie istotnymi elementami ze względu na funkcję napędową, jaką pełnią dla całego układu chłodzącego zaopatrzonego w wymienniki.